In stilte een wens hebben
zaterdag 19 januari 2019
Fier ben je als chauffeur, eerst in loondienst en toen als eigen rijder. De eerste kilometers voor jezelf waren spannend, maar heerlijk bezig zijn met je eigen toko maakte jezelf trots. De tourtjes die je maakte was 100% genieten, de zon scheen volop in je vooruit, geen vuiltje aan de lucht…of toch wel? Achter het stuur zat je lekker in je element, maar toch kreeg je plotseling wat gezondheidsklachten zonder dat je het zelf doorhad. Een bezoek aan de dokter moest het euveltje maar verhelpen was je gedachte…maar al snel bleek dat er iets anders aan de hand was.
De uitslag van het onderzoek liet jou ogen vragend achter, jou oren hoorde het verhaal wel aan maar het drong niet tot je door. De fundering waar jij al die jaren aan hebt gewerkt had was in een klap niet zo stevig meer. Jou eigen bouwstenen laten je nu in de steek, het cement wordt sponzig en waarom? Een bouwarchitect probeert nog van alles…maar zijn ogen vertellen ook een verhaal en die maken zijn oogleden zwaar en dan weet jij genoeg.
Toen wij (Noah4All) dit verhaal aanhoorden besloten wij op verzoek en in samenwerking met zijn familie, vrienden en collega’s om voor Rob nog een bijzondere route uit te stippelen, ontsnappen uit het isolement was onze missie en zo geschiedde.
Het is een koude zonnige prachtige zaterdagochtend op het moment dat twee trucks al claxonnerend de straat in denderen met één missie, Rob een hart onder de riem te steken. Zijn ogen kijken verbaasd en vertellen plotseling een emotioneel en heftig verhaal, zijn vingers tintelen en de deur gaat open, de eerste treden in de cabine worden gezet en een wereld van herkenning gaat direct voor hem open. Zijn (privé)chauffeur Timo is op dat moment zijn trots, zijn bloed eigenlijn en dat zegt alles..tranen vertellen een emotioneel verhaal en daar waar woorden of klanken moeilijk tot zijn recht komen geniet hij nu, heerlijk weer in zijn eigen element als chauffeur.
Het vertrek gaat onder begeleiding van politie en laat Rob genieten van het Limburgse landschap, vlak na de tunnel van Maastricht schuift een grote stoet trucks in bij het konvooi van Rob, zijn kinderen en kleinkinderen zijn verdeeld over die trucks en via het”bakkie” laten zij weten dat zij trots zijn op (o)pa.
De rit spreekt voor zich en terug op het terrein Van Limpens in Elsloo staat een groot ontvangst comité om Rob te verwelkomen. De emoties zijn daar en laten Rob stralen en ons genieten, iedereen die aanwezig is bij Limpens loopt uit om Rob te begroeten, de productie en cleaning ligt even stil. Boven in de kantine is het lekker warm en behaaglijk, de lunch wordt geserveerd en de verhalen zijn daar, in het verleden maar ook in het heden.
Dat een simpel iets zo iets moois kan opleveren, voor Rob maar ook voor zijn familie zijn vrienden en zijn collega’s.
Maar ook voor ons is het ook mooi om te zien hoe hij in één keer opleeft, weg uit dat isolement en direct terug in het leven zoals hij het ook verdient.
Wij hopen Rob met deze wens iets moois te hebben gegeven, iets waarop je terug kan kijken en volop van genieten samen met je familie, vrienden en collega’s voor nu en voor in de toekomst.
Rob jou vriendenkring is met deze wens iets groter geworden.
Iedereen die aan deze wens heeft meegewerkt, bedankt. Jullie bijdrage zullen wij en de familie nimmer vergeten.
Team Noah4All
